به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: این نشریه نوشت: در حالی که تل‌آویو، با حمایت ایالات‌متحده، از مزایای نظامی قابل‌توجهی برخوردار است، واضح است که دور اول جنگ آن در ماه ژوئن علیه ایران بی‌نتیجه بود. در غیر این صورت، نیازی نبود که ایالات‌متحده دوباره نیروهای خود را به منطقه اعزام کند و برای دور دوم جنگ علیه تهران آماده شود.

علاوه‌بر این، ایران سیستم‌هایی دارد که هرگونه اقدام تهاجمی علیه آن را پیچیده می‌کند. در یک جنگ فرضی بین اسرائیل و ایران، تهران مجموعه‌ای قوی از موشک‌های پیشرفته، به ویژه سلاح‌های مافوق‌صوت، را در اختیار دارد که می‌تواند برای هرگونه تهاجمی که اسرائیلی‌ها برنامه‌ریزی کرده‌اند، مشکل‌ساز باشد. سلاح‌های مافوق‌صوت فتاح-۱ و فتاح-۲، در زمینه ارائه قابلیت حمله قابل اعتماد و غیرهسته‌ای به ایران، کاملاً تعیین‌کننده هستند.

این دو موشک مافوق صوت احتمالاً اساس هرگونه تلافی علیه اسرائیل را تشکیل می‌دهند. ایران این دو سلاح را در رگبارهایی از پهپادهای کندتر، موشک‌های کروز شاهد کندتر و موشک‌های بالستیک متعارف مانند قدر یا عماد ادغام خواهد کرد. هدف، غلبه بر دفاع اسرائیل و مجبور کردن آنها به عبور برخی از تهدیدات و در عین حال اولویت دادن به برخی دیگر است. سپس موشک‌های مافوق‌صوت به عنوان نوعی «نفوذکننده» عمل می‌کنند و از سرعت خود برای رسیدن زودتر و ایجاد شکاف برای امواج بعدی استفاده می‌کنند.

این استراتژی تا حدودی به طور مؤثر در اواخر جنگ ۱۲روزه به کار گرفته شد، که در آن ایران، برخلاف ادعاهای اولیه ارتش اسرائیل، موفق شد مجموعه‌ای از موشک‌ها را شلیک کند که مناطقی را در شهرهای بزرگی مانند تل‌آویو ویران کرد. اگر جنگ به همین منوال ادامه می‌یافت، ایرانی‌ها ممکن بود بتوانند با شلیک‌های موشکی خود ضربات بزرگ‌تری به اسرائیل وارد کنند، تنها به این دلیل که سیستم‌های دفاع هوائی اسرائیل، تحت‌الشعاع تاکتیک‌های هجومی قرار می‌گرفتند.

از زمان جنگ ژوئن، اسرائیل تمام تلاش خود را برای تجدید ذخایر مصرف‌شده موشک‌های رهگیر و بازسازی شبکه دفاع هوائی خود انجام داده است. اما ایرانی‌ها به ندرت کسری از زرادخانه چشمگیر موشکی و پهپادی خود را شلیک کردند. وقتی دور بعدی جنگ آغاز شود، مقامات ایران ممکن است تصمیم بگیرند که باید قابلیت‌های خود را به طور کامل آزاد کنند.

نیروهای موشکی ایران- با استفاده از فتاح-۱ و یا فتاح-۲ به عنوان «نفوذکننده»- ممکن است شامل پایگاه‌های هوائی مهم اسرائیل مانند نواتیم یا پالماخیم برای خنثی‌کردن جت‌های جنگنده و کاهش برتری هوائی اسرائیل یا مراکز فرماندهی برای ایجاد اختلال در هماهنگی باشد. در حملات ژوئن ۲۰۲۵، گزارش شده که موشک‌های فتاح علی‌رغم دفاع اسرائیل به چنین سایت‌هایی برخورد کردند و نقش خود را در نفوذ به سیستم‌هایی مانند ارو-۳ نشان دادند.

موشک گلاید ‌هایپرسونیک (HGV) فتاح-۲ می‌تواند امکان اصلاح مسیر در میانه پرواز را برای جلوگیری از رهگیرها فراهم کند و آن را برای فرار از قفل‌های راداری و هدف قرار دادن دارایی‌های متحرک یا مستحکم ایده‌آل کند.

برای مقابله با مداخله ایالات‌متحده از طریق گروه‌های تهاجمی ناو هواپیمابر یا پایگاه‌های منطقه‌ای، ایران همچنین احتمالاً تأسیسات آمریکایی در محدوده- به ویژه پایگاه هوائی العدید در قطر، پایگاه هوائی الظفره در امارات متحده عربی، پایگاه اصلی نیروی دریایی ایالات‌متحده در بحرین یا دارایی‌های دریایی منفرد در خلیج‌فارس- هدف قرار دهد.

زمان کوتاه پرواز فتاح- کمتر از ۷ دقیقه به اهدافی در فاصله بیش از ۶۰۰ مایل- فرصت‌های واکنش ایالات‌ متحده را محدود می‌کرد، با این هدف که قبل از رسیدن نیروهای کمکی، خسارت وارد کند. جالب اینجاست که ایرانی‌ها در طول جنگ ۱۲روزه، به جز یک حمله سطحی و گسترده به العدید در اواخر جنگ، کار زیادی برای تهدید تأسیسات ایالات‌متحده در منطقه انجام ندادند.

اما اگر رهبران ایران ارزیابی دیگری از جنگ داشته باشند، ممکن است تصمیم بگیرند با بیشترین نیرویی که می‌توانند، به اهداف آمریکایی حمله کنند. موشک‌های ایران یک مشکل واقعی برای اسرائیل و آمریکا هستند. عنصر مافوق‌صوت، بازدارندگی روانی را افزایش می‌دهد، زیرا سیستم‌های آمریکایی، مانند پاتریوت یا دفاع منطقه‌ای ارتفاع بالا (THAAD) ممکن است با تهدیدهای بسیار مانورپذیر، مانند فتاح-۲، دست‌وپنجه نرم کنند. امروزه هیچ دفاع قابل اعتمادی در غرب در برابر این سلاح‌ها وجود ندارد و ایرانی‌ها زرادخانه بزرگی در انبار دارند و خسارت وارده، بیشتر از آن چیزی خواهد بود که بسیاری در واشنگتن و اورشلیم تصور می‌کنند.